ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ (Νο 2)

Όλοι οι φίλοι που άφησαν τα σχόλιά τους «ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ» δείχνουν ότι υπάρχει ένας πραγματικός προβληματισμός για το θέμα. Η άποψή μου ότι πρέπει να συμμετέχουμε στην εκλογική διαδικασία, η οποία είναι λειτουργία της δημοκρατίας είναι αμετακίνητη. Τόσο αίμα και δάκρυ χύθηκε για το θέμα αυτό. Δεν πρέπει εμείς να προδώσουμε όλους αυτούς….

Τίθεται όμως το ζήτημα ότι πρέπει να δούμε ποια είναι η έννοια της αποχής. Πάρα πολλοί πολίτες λένε ότι δεν ψηφίζουν γιατί όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, πολιτικάντηδες και λαμόγια, ότι κανένα κόμμα δεν τους εκφράζει κ.τ.λ.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί τους.

Αν όμως δώσουμε μια ουσιαστική σημασία στο λευκό ψηφοδέλτιο τότε το πράγμα αλλάζει.
Πώς θα σας φαινόταν λοιπόν αν έβγαζαν κενές έδρες τα λευκά ψηφοδέλτια; Αν πάρουμε ένα μέσο ποσοστό αποχής 25%, από στοιχεία προηγούμενων εκλογών, φαντάζεστε μια Βουλή με περίπου 75 κενά έδρανα; Φαντάζεστε σε τι δίλημμα θα έμπαιναν όλοι οι πολιτικοί πατέρες του Έθνους;

Μήπως είναι καλή ιδέα να απαιτήσουμε με την επόμενη αναθεώρηση του εκλογικού νόμου να αναγνωρισθεί με την παραπάνω έννοια το λευκό ψηφοδέλτιο; Αν δεν αρέσει κανένα κόμμα τότε ψηφίζω λευκό. Γίνομαι κοινωνός της δημοκρατικής διαδικασίας και ταυτόχρονα εκφράζω την δυσαρέσκειά μου.

Η ιδέα μου μοιάζει με ουτοπία βέβαια, αλλά πολλές ουτοπικές ιδέες έχουν γίνει πράξη κατά το παρελθόν.
Πολλοί θα ισχυριστούν, και πολύ ορθά, ότι με την αναγνώριση της λευκής έδρας το σύστημα αυτοαναιρείται και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή τέτοια πρόταση. Αν θέλουμε όμως να λέμε ότι έχουμε πραγματική δημοκρατία θα πρέπει να αναγνωρίζεται η λευκή έδρα.

Να ένα πεδίο αγώνα για όλους εσάς τους απέχοντες. Είστε μέσα ή και εδώ θα είστε αραχτοί μέσα στο τέλμα της ιδεολογικής απραξίας ονειροπολώντες για μια γκλαμουριάρικη ζωή που πασάρουν τα ΜΜΕ για να τα οικονομάνε κάποιοι μάγκες;