04 Μαΐου, 2010

Τζούλια και "ΔΝΤ"

Σήμερα 26 «τα’ Απρίλη του ξανθού» όπως λέει και ο ποιητής, κατέφθασε πρωί - πρωί στο Υπουργείο Οικονομίας η κα Τζούλια Αλεξανδράτου και προς έκπληξη υπαλλήλων και θυρωρών ζήτησε να πάει στην Δ/νση Διοικητικού να καταθέσει κάποιο έγγραφο. Το θέμα είναι ότι η είσοδος για το κοινό είναι από 11πμ μέχρι 2μμ, αλλά η κα Αλεξανδράτου είχε ιδιαίτερη μεταχείριση.
Βέβαια δεν είναι το θέμα μας αν μπήκε κατ’ εξαίρεση στο Υπουργείο Οικονομίας, αλλά το τι πήγε να κάνει και το περιεχόμενου του εγγράφου που κατέθεσε όπως έλεγαν διάφοροι που γνώριζαν τα πράγματα εις «βάθος».
Θα αναρωτιέστε όμως φίλοι μου τι σχέση μπορεί να έχει η Τζούλια με το ΔΝΤ. Το πρώτο είναι ότι μια ώρα μετά την είσοδο της Τζούλιας κατέφθασαν στο Υπουργείο οι καμιά δεκαριά γραβατοφορεμένοι και με γκρίζα κοστούμια «τεχνοκράτες» του ΔΝΤ και πέρασαν την πόρτα του Υπουργείου σαν να ήταν σπίτι τους, χωρίς να δώσουν ταυτότητες και χωρίς να τους ρωτήσει κανείς που πάνε. Βέβαια όλοι το γνωρίζουν που πάνε και τι θέλουν.
Ας δούμε όμως τώρα το θέμα μας με λίγη σοβαρότητα. Και ας δούμε πρώτα το τι αντιπροσωπεύει η κα Αλεξανδράτου. Αυτή η κυρία έκανε όπως όλοι γνωρίζουν και έχουν δει, αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν ένα DVD κάκιστου σεξουαλικού περιεχομένου και μέσα σε μια μέρα απ’ ότι λένε οι κακές γλώσσες ενθυλάκωσε 200.000 Ευρώπουλα που λέει και η φίλη μας η Ανίτα (η οποία σημειώτεον δεν βγάζει ποτέ το στήθος της στο γυαλί). Δηλαδή τι έκανε η κα Αλεξανδράτου; ΕΚΑΝΕ ΜΙΑ ΑΡΠΑΧΤΗ!!!!! Τι εκφράζει η Τζούλια σαν άτομο; Την έχετε δει σε κέντρο να άδει; Δεν θα καταλάβετε αν τραγουδά ή χορεύει σε στριπτιζάδικο. Και εγώ έχω πάει σε στριπτιζάδικα και δεν θα κατηγορήσω τις κοπέλες που δουλεύουν σ’ αυτά, αλλά η περίπτωση της κας Αλεξανδράτου διαφέρει. Εκφράζει το Glamour της κοινωνίας μας. Μιας κοινωνίας που γαλουχήθηκε από την τηλεόραση (ευτυχώς εκτός κρατικής) να ζει με πολυτέλεια χωρίς ποτέ να θέτει θέματα αξιών. Η μόνη αξία ήταν και δεν ξέρω για πόσο θα είναι ακόμη, το χρήμα και πώς θα το αποκτήσουμε. Αυτό έχει διαπεράσει όλο τον κοινωνικό ιστό και οποιαδήποτε πράξη και να κάνει κάποιος είναι είτε επιτρεπτή είτε όχι, είτε νόμιμη είτε παράνομη προκειμένου να αποκτήσει χρήμα, γίνεται ανεκτή αν όχι αποδεκτή από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας. Τι νομίζετε εσείς; Αν υπήρχαν κοινωνικές αξίες θα είχαν πέραση συμπεριφορές τύπου Τζούλιας; Δεν το νομίζω..
Έχοντας λοιπόν αυτή η ιδεολογία διαπεράσει τον κοινωνικό ιστό, προφανώς δεν άφησε αλώβητους και τους πολιτικούς μας ταγούς. Έτσι η έννοια της «αρπαχτής» έγινε αναγκαία και ικανή συνθήκη για την κατάκτηση του Glamour (Γκλαμουριάς επί το Ελληνικότερον). Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα πλέγμα μεταξύ πολιτικών και του περίγυρού τους βλέπε σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, διευθυντές κρατικών οργανισμών που εν αγαστή συνεργασία προσπάθησαν να κατακτήσουν την Γκλαμουριά.
Αυτοί οι άνθρωποι που στα όνειρά τους έβλεπαν την Τζούλια και κάθε Τζούλια μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια και στο όνομα του πολιτικού κόστος δεν βγήκαν να πουν την αλήθεια στον απλό μεροκαματιάρη λαό που καλείται να πληρώσει τώρα τις μάσες τους. Δηλαδή αν λέγαμε την αλήθεια στον λαό αυτό θα είχε πολιτικό κόστος και θα χάναμε τις εκλογές και κατά συνέπεια τις πηγές τροφοδοσίας της γκλαμουριάς μας. Έτσι έκρυψαν την αλήθεια από το λαό γιατί αυτό τους εξυπηρετούσε
ου είναι ένας από τους λόγους της αύξησης των τιμών σε πάρα πολλά προϊόντα και υπηρεσίες.
Πριν από χρόνια ήπια ένα ποτήρι λευκό κρασί κακής ποιότητας και σε λάθος ποτήρι και το πλήρωσα 6 €. Και σε παράπονό μου γιατί είναι τόσο ακριβό (το μπουκάλι δεν πρέπει να έκανε πάνω από 2€) η αποστομωτικτή απάντηση του σερβιτόρου ήταν «το πουλάμε ακριβό γιατί διαφορετικά δεν θα ερχόταν κανείς σε φτηνιάρικο μαγαζί»!!!!!! Και το μαγαζί ήταν γεμάτο γιατί η γκλαμουριά είχε κυριαρχήσει στην κοινωνία!!! Το εύκολο χρήμα ήταν η κινητήριος δύναμη με τα διακοποδάνεια, τα καταναλωτικά, τις πιστωτικές κ.τ.λ.κ.τλ. Από πού προέρχονταν αυτά τα ελφτά; Από δανεικά φίλοι μου που καλούμαστε τώρα να πληρώσουμε τη γκλαμουριά μας
Γκλαμουριά δεν είναι να έχω σπίτι – βίλα στη Μύκονο και να πηγαίνω εκεί με ελικόπτερο; Από προήλθαν τα λεφτά του γκλαμουριάρη; Πήγε κανείς να ελέγξει; Τώρα θα πάμε; Τώρα που έφτασε το μαχαίρι στο κόκαλο;
Θέλουμε την γκλαμουριά μας για να έχουμε μια Τζούλια.