16 Φεβρουαρίου, 2010

ΜΕΜΦΟΜΑΙ

Ποιος περίμενε ότι θα φτάναμε σ’ ένα νέο 1898… Οι πολίτες φτωχαίνουν. Το έχω ξαναγράψει. Η φτώχια όμως δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί. Είναι ο διεθνής διασυρμός της χώρας. Ένας διασυρμός για τον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού δεν ευθύνεται. Φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε για απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Όπως το 1898 είχε κάτσει στο σβέρκο του Ελληνικού λαού ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) τώρα σχεδόν φτάσαμε στο σημείο να κάτσει στο σβέρκο μας το ΔΝΤ.
ΜΕΜΦΟΜΑΙ λοιπόν όλους αυτούς που μας έφεραν μέχρις εδώ. Και όχι μόνο τους μέμφομαι για όλες αυτές τις αντεθνικές τους ενέργειες (όπως αποδείχτηκε), αλλά τους μέμφομαι περισσότερο γιατί δεν είχαν το θάρρος να βγουν και να μας εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους φτάσαμε εδώ.
Κανείς δεν έχει το θάρρος; Ποιος θα μα εξηγήσεις ακριβώς τι έγινε με τα ασφαλιστικά ταμεία; Ποια ήταν και είναι τα έξοδά τους και ποια τα έσοδά τους; Πως και ποιοι διαχειρίστηκαν τα αποθεματικά τους; Το να γίνεται ένα λάθος με τα λεφτά των ασφαλισμένων είναι ηθικά και πολιτικά σωστό; Το να χρησιμοποιούνται τα αποθεματικά τους για πολιτικούς λόγους είναι επιτρεπτό; Δεν είναι κακούργημα;
Ποιος θα μας πει πως από την αισιόδοξη εκείνη εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων φτάσαμε σήμερα στην αβεβαιότητα και ανησυχία για το μέλλον; Γιατί οι πολιτικοί μας άνδρες θυσίασαν το μέλλον της χώρας στο βωμό του πολιτικού κόστους; Γιατί φτάσαμε να καταναλώνουμε περισσότερα απ’ ότι παράγουμε και πέσαμε βορά στα αρπακτικά των διεθνών αγορών;
ΜΕΜΦΟΜΑΙ τους πολιτικούς μας γιατί δεν είχαν όραμα για τη χώρα και το λαό της. Κανείς μετά τον Α. Παπανδρέου δεν βγήκε στον λαό να του δώσει ένα όραμα, ένα στόχο για το μέλλον, να του δώσει αισιοδοξία και προοπτική, να κινητοποιήσει τις δυνάμεις του έθνους για ένα καλλίτερο μέλλον.
ΜΕΜΦΟΜΑΙ αυτούς που αμαύρωσαν την εικόνα του Δ. Υπαλλήλου και σήμερα δεν τολμάμε να πούμε ότι είμαστε Δ. Υπάλληλοι γιατί γίναμε συνώνυμο της διαφθοράς και αδιαφορίας για τις υποθέσεις του πολίτη για την εξυπηρέτηση του οποίου υπάρχουμε.
ΜΕΜΦΟΜΑΙ κάποιες διοικήσεις νοσοκομείων που αγοράζουν ηλεκτρονική μνήμη για HOLTER με 128 € και στην αγορά έχει 8 €, που αγοράζουν το κάθε τέστ αίματος για έμφραγμα με 45€ αντί ισοδύναμου τέστ από άλλη εταιρεία με 12€. Ποιος θα μας πει όχι πόσα χρωστάνε τα νοσοκομεία, αλλά σε ποιες εταιρείες τα χρωστάνε; Μήπως αυτές οι εταιρείες μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού στραγγαλίζοντας τον υγειή ανταγωνισμό και αποκλείοντας τις μικρότερες εταιρείες;
ΜΕΜΦΟΜΑΙ του κομματικούς που έβγαζαν άδειες φωτοβολταϊκών πάρκων και αντί να τις υλοποιήσουν τις πωλούσαν σε τρίτους αντί 100 και 150 χιλιάδων €. Ρωτήστε εταιρείες μελετών για φωτοβολταϊκά να δείτε πόσες άδειες διαθέτουν!!!! Τις αγόρασαν από τα λαμόγια και τις χρυσοπουλάνε στους ειλικρινείς επενδυτές που θέλουν να κάνουν μια δουλειά σωστή σ’ αυτό το κράτος.
ΜΕΜΦΟΜΑΙ την συνδικαλιστική ηγεσία των Δ. Υπαλλήλων που δεν αντέδρασε όσο έπρεπε στις πολιτικές παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας στον δημοσιοϋπαλληλικό χώρο με τους ανεξέλεγκτους διορισμούς για εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας. Που δεν έκανε τον κόπο να διαχωρίσει την θέση της από τους επίορκους δημόσιους υπάλληλους που αμαυρώνουν τ’ όνομά μας και να υπερασπιστεί την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων που κάνουν ευσυνείδητα την δουλειά τους και οι οποίοι έπεσαν βορά των αδηφάγων καναλιών.
ΜΕΜΦΟΜΑΙ αυτούς τους ανθέλληνες που καταρράκωσαν διεθνώς την αξιοπιστία της χώρας για καθαρά μικροκομματικούς λόγους. Αυτοί οι κύριοι θα έπρεπε τώρα να κάνουν χαρακίρι. Φτάνει. Δεν μπορεί να κάνετε απατεωνιές και λαμογιές και να τα πληρώνει ο λαός.
Μέσα σε όλα αυτά έχουμε φτάσει στο σημείο να μας υπαγορεύουν, οι Γερμανοί και οι άλλοι εταίροι, την πολιτική για έξοδο από την κρίση. Μας λένε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ιρλανδίας και να κάνουμε δραστικές περικοπές μισθών. Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει τους μισθούς των Δ. Υπαλλήλων (πράσινο χρώμα) στην Ιρλανδία.
Το 2008 ο μέσος μισθός ήταν 49.006 € και έγιναν όντως μεγάλες περικοπές. Ποιος Δ. Υπάλληλος με όλα τα επιδόματα παίρνει κύριοι των Βρυξελλών τόσα λεφτά το χρόνο; Ποια είναι τα περιθώρια μείωσης των μισθών στους Δ. Υπαλλήλους;
Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις; Ή μήπως προτείνετε τις εύκολες και όχι για εσάς εταίροι μας οδηνειρές λύσεις; Μήπως θα ήταν καλλίτερα να παγώσουμε για μια πενταετία τους εξοπλισμούς μας που μας στοιχίζουν το 4,5% του ΑΕΠ ώστε να μειώσουμε ταχύτατα το χρέος μας; Τι θα σας στοίχιζε να δίνατε εγγυήσεις ότι δεν θα μας επιτεθεί η Τουρκία αν σταματήσουμε τους εξοπλισμούς; Ο Cohn-Bendit τα είπε αυτά στο Ευροκοινοβούλιο, αλλά ο κ. Μπαρόζο δεν ήξερε τι να απαντήσει. Αυτή είναι αλληλεγγύη κύριοι!!!! Αλλά που να βρεθεί αλληλεγγύη αφού είστε μια «(Έ)νωση (Ε)μπόρων του κερατά»;
Έχουμε το θάρρος να ζητήσουμε από του «φίλους μας τους Γερμανούς» τις πολεμικές αποζημιώσεις;
Αναρωτιέμαι μήπως και εμείς οι πολίτες πρέπει να αναλάβουμε κάποια στιγμής τις ευθύνες μας και να πάρουμε πρακτικές πρωτοβουλίες;
Γιατί να πηγαίνουμε για ψώνια στο ALDI και στο LIDL και όχι στον Σκλαβενίτη; Καλλίτερα προϊόντα έχει.
Μήπως πρέπει να το δούμε το θέμα αυτό σοβαρότερα; Είναι ανάγκη να αγοράζουμε τόσα πολλά BMW και AUDI; Ήδη αποφάσισα να πουλήσω το δικό BMW και να πάρω Γιαπωνέζικο και θα πάψω να αγοράζω οτιδήποτε είναι Γερμανικό, όπως δεν βάζω ποτέ λάστιχα PIRELLI από τότε που έφυγε από την Πάτρα.
Συνειδητοποίηση χρειάζεται, συστράτευση χρειάζεται, θυσίες χρειάζονται για να βγούμε από την κρίση. Αλλαγή δομών χρειαζόμαστε, αλλαγή νοοτροπίας, αναβάθμιση της παιδείας μας. Αυτά χρειαζόμαστε. Να βάλουμε στόχο και όραμα, παρ’ ότι είμαστε μικρή χώρα, να αποκτήσουμε κάποτε δυνατή φωνή και να υπαγορεύουμε πολιτική στην ΕΕΕ (Ένωση Εμπόρων Ευρώπης). Να θέσουμε και κάποια στιγμή επί τάπητος το θέμα των μυστηριωδών αυτών «αγορών». Ο Θουκυδίδης έλεγε ότι και η πολιτική και η στρατιωτική δύναμη εμπεριέχονται στην οικονομική δύναμη. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό.