Ένα από τα σοβαρότερα θέματα και μεγάλη πρόκληση για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι η αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα ώστε να γίνει παραγωγικότερος, αδιάφθορος και η ατμομηχανή της ανάπτυξης. Όλοι, και με το δίκιο τους, κατηγορούν τους Δ.Υ. σαν ανίκανους τεμπέληδες που προστατεύονται πίσω από την μονιμότητα και δεν κάνουν την δουλειά τους. Ποτέ δεν είπε κάποιος για τον τρόπο που η διοίκηση αντιμετωπίζει τώρα και τόσα χρόνια τους Δ.Υ. Όλοι γνωρίζουν ότι με κάθε αλλαγή κυβέρνησης άλλαζε και το σύνολο των Δ/ντων και Γ. Δ/ντων για να μπουν πρόσωπα προσκείμενα στους κυβερνώντες. Αν το αναλύσουμε για λίγο αυτό, θα δούμε ότι ο κάθε υπουργός εμπιστεύεται, για να κάνει την δουλειά του, μόνο διευθυντές και στελέχη που πολιτικά πρόσκεινται στο κόμμα που κυβερνά. Δηλαδή τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης που δεν πρόσκεινται πολιτικά στο κυβερνών κόμμα θα είναι επίορκοι και όχι μόνον δεν θα κάνουν την δουλειά τους, αλλά πιθανόν να κάνουν και σαμποτάζ!!! Πιστεύετε ότι είναι λογική σοβαρού ανθρώπου αυτή; Και όμως αυτό γίνεται με κάθε αλλαγή κυβέρνησης. Μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν δουλεύει η δημόσια διοίκηση. Μα πώς να δουλέψει όταν ο τμηματάρχης ή διευθυντής πήρε τη θέση όχι γιατί άξιζε, αλλά γιατί ήταν φίλα προσκείμενος στην κυβερνώσα παράταξη ανεξαρτήτως προσόντων; Πως αυτός ο άνθρωπος θα είναι άξιος σεβασμού και πως θα ασκήσει διοίκηση σε υπαλλήλους που τον θεωρούν κατώτερό τους; Είναι φυσικό οι υπάλληλοι να μην τον υπολογίζουν και αυτός να μην έχει την δύναμη να επιβάλλει απόψεις και να υλοποιήσει έργο μέσα σε συγκεκριμένες προθεσμίες. Από την άλλη πλευρά πρέπει να δούμε και το αντικείμενο που έχει μείνει για τους δημοσίους υπαλλήλους. Συνέχεια αφαιρούνται αντικείμενα και παραδίδονται στον ιδιωτικό ή ημι-ιδιωτικό τομέα με μεγαλύτερο κόστος και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας.
Εδώ λοιπόν καλείται η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να κάνει την υπέρβαση και να ξεχάσει την παλιά τακτική, τακτική που πρέπει να ξεχάσουν και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην δημόσια διοίκηση. Είναι ιστορική ευκαιρία για τον Γ. Παπανδρέου να κάνει την υπέρβαση. Και ποια είναι η υπέρβαση; Να καταργήσει την σημερινή μορφή των υπηρεσιακών συμβουλίων όπου την πλειοψηφία την έχει ο υπουργός με διορισμό τριών από τα πέντε μέλη τους. Για τις προαγωγές των στελεχών θα πρέπει να υπάρξει ένας «φυσικός κριτής» τον οποίο ο δημόσιος υπάλληλος θα εμπιστεύεται και από τον οποίο το στέλεχος θα λαβαίνει δύναμη να ασκεί διοίκηση και να εφαρμόζει τους νόμους και όχι τις πολιτικάντικες επιταγές της εκτελεστικής εξουσίας. Ένας τέτοιος φυσικός κριτής θα μπορούσε να είναι ένα διευρυμένο υπηρεσιακό συμβούλιο με εκλεγμένα από το προσωπικό μέλη και όχι διορισμένα από τον υπουργό καθώς και μέλη από άλλα υπουργεία. Θα μπορούσαν να συμμετέχουν και άτομα από τον ιδιωτικό τομέα (π.χ. Δ/τές προσωπικού μεγάλων επιχειρήσεων) πανεπιστημιακοί κ.τ.λ. Να αναβαθμισθεί ο θεσμός της συνέντευξης και να διασφαλισθεί η αντικειμενικότητά του και να υποβαθμισθεί από την άλλη πλευρά το κριτήριο του χρόνου προϋπηρεσίας. Δεν μπορεί ένας άσχετος, επειδή έχει χρόνια υπηρεσίας, να υποσκελίζει έναν νεώτερο, αλλά ικανότερο υποψήφιο. Τα υποψήφια στελέχη θα πρέπει να κάνουν ίσως και μια παρουσίαση για το πώς σκέπτονται να διοικήσουν την μονάδα τους και πως θα θέσουν και θα επιτύχουν τους στόχους τους. Ίσως και οι γραπτές εξετάσεις θα ήταν μια καλή ιδέα. Μόνο όταν επιλεγούν με αντικειμενικά κριτήρια τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης θα αρχίσει κάτι να αλλάζει στον δημόσιο τομέα.
Κανένας δεν πιστεύει ότι μόνο ΠΑΣΟΚΟΙ κάνουν για στελέχη όταν κυβερνά το ΠΑΣΟΚ και οι ΝΔούδες όταν κυβερνά η ΝΔ. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι ικανοί και μη απ’ όλες τις πολιτικές παρατάξεις όπως ικανοί και μη για κάποια δουλειά είναι όλοι οι πολίτες.
Το άλλο θέμα είναι να αποδοθούν στους δημοσίους υπαλλήλους οι αρμοδιότητες που τους αφαιρέθηκαν με το πρόσχημα ότι δεν τα καταφέρνουν. Έχουμε σήμερα πληθώρα δημοσίων υπαλλήλων χωρίς αντικείμενο, οι οποίοι πληρώνονται αδρά και την δουλειά τους την κάνουν άτομα που είναι νοικιασμένα (Εφεύρεση της ΝΔ) ή άτομα από ιδιωτικές ή ημι-ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Κλείνοντας, ας ευχηθούμε να μην δούμε πάλι μια από τα ίδια για να μην λέμε «άλλαξε ο Μανολιός κ.τ.λ.»
Εδώ λοιπόν καλείται η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να κάνει την υπέρβαση και να ξεχάσει την παλιά τακτική, τακτική που πρέπει να ξεχάσουν και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην δημόσια διοίκηση. Είναι ιστορική ευκαιρία για τον Γ. Παπανδρέου να κάνει την υπέρβαση. Και ποια είναι η υπέρβαση; Να καταργήσει την σημερινή μορφή των υπηρεσιακών συμβουλίων όπου την πλειοψηφία την έχει ο υπουργός με διορισμό τριών από τα πέντε μέλη τους. Για τις προαγωγές των στελεχών θα πρέπει να υπάρξει ένας «φυσικός κριτής» τον οποίο ο δημόσιος υπάλληλος θα εμπιστεύεται και από τον οποίο το στέλεχος θα λαβαίνει δύναμη να ασκεί διοίκηση και να εφαρμόζει τους νόμους και όχι τις πολιτικάντικες επιταγές της εκτελεστικής εξουσίας. Ένας τέτοιος φυσικός κριτής θα μπορούσε να είναι ένα διευρυμένο υπηρεσιακό συμβούλιο με εκλεγμένα από το προσωπικό μέλη και όχι διορισμένα από τον υπουργό καθώς και μέλη από άλλα υπουργεία. Θα μπορούσαν να συμμετέχουν και άτομα από τον ιδιωτικό τομέα (π.χ. Δ/τές προσωπικού μεγάλων επιχειρήσεων) πανεπιστημιακοί κ.τ.λ. Να αναβαθμισθεί ο θεσμός της συνέντευξης και να διασφαλισθεί η αντικειμενικότητά του και να υποβαθμισθεί από την άλλη πλευρά το κριτήριο του χρόνου προϋπηρεσίας. Δεν μπορεί ένας άσχετος, επειδή έχει χρόνια υπηρεσίας, να υποσκελίζει έναν νεώτερο, αλλά ικανότερο υποψήφιο. Τα υποψήφια στελέχη θα πρέπει να κάνουν ίσως και μια παρουσίαση για το πώς σκέπτονται να διοικήσουν την μονάδα τους και πως θα θέσουν και θα επιτύχουν τους στόχους τους. Ίσως και οι γραπτές εξετάσεις θα ήταν μια καλή ιδέα. Μόνο όταν επιλεγούν με αντικειμενικά κριτήρια τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης θα αρχίσει κάτι να αλλάζει στον δημόσιο τομέα.
Κανένας δεν πιστεύει ότι μόνο ΠΑΣΟΚΟΙ κάνουν για στελέχη όταν κυβερνά το ΠΑΣΟΚ και οι ΝΔούδες όταν κυβερνά η ΝΔ. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι ικανοί και μη απ’ όλες τις πολιτικές παρατάξεις όπως ικανοί και μη για κάποια δουλειά είναι όλοι οι πολίτες.
Το άλλο θέμα είναι να αποδοθούν στους δημοσίους υπαλλήλους οι αρμοδιότητες που τους αφαιρέθηκαν με το πρόσχημα ότι δεν τα καταφέρνουν. Έχουμε σήμερα πληθώρα δημοσίων υπαλλήλων χωρίς αντικείμενο, οι οποίοι πληρώνονται αδρά και την δουλειά τους την κάνουν άτομα που είναι νοικιασμένα (Εφεύρεση της ΝΔ) ή άτομα από ιδιωτικές ή ημι-ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Κλείνοντας, ας ευχηθούμε να μην δούμε πάλι μια από τα ίδια για να μην λέμε «άλλαξε ο Μανολιός κ.τ.λ.»
